Op 21 januari 2012 werd het symposium Zelfdoding in een ander licht gehouden in de buurt van Nijmegen. Het werd georganiseerd door uitgever Rinus Roland en mijzelf naar aanleiding van mijn boek Zelfdoding in het Licht van de Ziel.
Er waren ongeveer honderd bezoekers uit het hele land en enkele uit België. De meesten waren professionals, vooral uit de alternatieve sector, maar ook enkele uit de reguliere gezondheidszorg (zoals we gehoopt hadden) en daarnaast waren er ervaringsdeskundigen: nabestaanden en mensen die zelf met het suïcidevraagstuk worstel(d)en.
Het was een mooie dag waar we veel lovende reacties op kregen. Het ochtendprogramma bestond uit twee lezingen en een interview, het middagprogramma was gericht op het uitwisselen van ervaringen en ideeën in kleine groepjes.
(zie voor het programma van de dag www.spiritnieuws.nl)

Het symposium had de intentie om het thema zelfdoding bespreekbaar te maken, door het vanuit een ander gezichtspunt te bekijken, namelijk vanuit de gedachte dat we hier op aarde zijn met een bepaalde bedoeling en dat het veel uit zou maken als we niet meer zo bang waren voor de dood. Maar ook was het bedoeld om met elkaar te zoeken naar andere wegen om mensen met een doodswens bij te staan. Dat laatste punt zou zeker verder uitgewerkt moeten worden, maar het is de vraag of dat op onze weg ligt, of dat de uitdaging opgepakt zou kunnen worden door diegenen die zich hierdoor aangesproken voelen. Samenwerking tussen de reguliere en alternatieve sector zou heel vruchtbaar kunnen zijn. Wij hebben een voorzet gedaan en hopen dat hieruit initiatieven zullen ontstaan.
Hieronder enkele reacties op de dag als geheel die representatief zijn voor de reacties in zijn algemeen.

"Allereerst mijn complimenten voor het organiseren van deze dag!! Het was en is zeer waardevol geweest. Ik hoop op een vervolg aangaande dit onderwerp."

"Ook verrassend, hoe een beladen onderwerp als zelfdoding zoveel kracht en ook moeiteloosheid bij zich draagt."

"Ik vond het een erg inspirerende en fijne dag!"

"Ik denk dat dit een belangrijke steun kan zijn in de zwaarte en het taboe dat gelegd wordt op zelfdoding. Ik had wel wat meer onderlinge informatie willen hebben over wat deze mensen die pogingen gedaan hebben eventueel nodig hebben, en wat wij er als hulpverleners dan mee kunnen/willen, zodat de hulpverlening (ik) ook wat meer in kan spelen op hun behoeftes. Ik zou dit van onze kant, het alternatieve/complementaire, wat meer bekend willen maken, wat hebben wij hen te bieden, en waar hebben zij behoefte aan. Ik denk dat we hier veel van elkaar kunnen leren. Wat mij betreft mag er dan ook een vervolg op komen."